De verloren erfgenaam – Jennifer Lynn Barnes

Hee allemaal!

Mysteries kunnen heel leuk zijn om op te lossen. Zo speel ik wel eens het spel ‘Black stories’ waarin je gitzwarte raadsels moet zien te ontrafelen doormiddel van vragen te stellen die alleen met ‘ja’ of ‘nee’ beantwoord kunnen worden. Om jezelf soms op een verkeerd been te zetten, er tijd in te steken en uiteindelijk erachter te komen wat er precies is gebeurd, vind ik altijd heel interessant. Daarom heb ik ook wel genoten van De erfenis, het voorgaande deel van dit boek. Hoewel het ook wat gebreken had, wilde ik heel graag het vervolg lezen.

• Titel: De verloren erfgenaam
• Auteur: Jennifer Lynn Barnes
• Uitgeverij: Blossom Books
• Gelezen van 18 tot en met 20 september 2021
• Soundtrack: Lofi hip hop/chillstep

Hoewel Avery dacht zowat alle geheimen rondom haar erfenis van Tobias Hawthorne te hebben ontrafeld, blijkt dat niets minder waar is. Het mysterie is zelfs groter geworden dan ze had kunnen denken. Hoewel ze denken te weten waarom Avery het vermogen van de miljardair heeft geërfd, blijven er een hoop vragen onbeantwoord. Heeft Tobias Hawthorne Avery al die jaren in de gaten gehouden? Maar waarom? Is zij de sleutel om de Hawthorne familie weer bij elkaar te brengen? Of zit er meer achter? Avery is samen met de vier Hawthorne broers vastbesloten om alle antwoorden te vinden, maar met Jameson en Grayson in de buurt, is dat nog een hele klus. Bovendien zijn er genoeg mensen die het op haar erfenis gemunt hebben…

Omdat het mysterie aan het eind van De erfenis rondom Avery, de Hawthorne familie en de erfenis van Tobias Hawthorne alleen maar groter is geworden, blijf je als lezer met nog een hoop vragen achter. In het begin van het verhaal komen alle namen van de familieleden weer aan bod, waar de stamboom op de schutbladen in het eerste deel misschien wel even handig van pas kunnen komen. Maar het duurt niet lang voordat alles weer in het plaatje past en het verhaal in tempo toe neemt.

Het grote landhuis waarbinnen de eerste puzzels en plotwendingen plaatsvonden, is in dit deel niet groot genoeg meer. De puzzels brengen Avery en de Hawthorne broers nu zelfs naar andere steden en landen. Alle aanwijzingen die ze vinden, lijken vrij random en nauwelijks aan elkaar te linken. Maar dat verandert naarmate het verhaal vordert. De puzzelstukjes worden langzaamaan door de verschillende personages op de juiste plek gelegd, waardoor je als lezer steeds meer duidelijkheid krijgt. Hoewel, soms veranderen bepaalde puzzelstukjes ook nog eens van plaats, om het nog eens extra moeilijk te maken.

Wat dat betreft weet de auteur de aandacht van de lezer er wel heel goed bij te houden. Niet alleen is de schrijfstijl erg fijn om te lezen. De auteur besteedt ook nauwelijks aandacht aan bijzaken. Er vinden enkele tijdsprongen van uren tot dagen plaats om de actie zoveel mogelijk aaneengesloten te houden. Dit maakt, samen met de korte hoofdstukken, dat het verhaal een hoog tempo heeft. Toch heeft het ook een omgekeerd effect. Want juist omdat er zoveel gebeurt en er bijna alleen focus ligt op alle aanwijzingen die ze vinden en alle geheimen die worden onthuld, wordt het soms ook een beetje té veel. Eerst word je op een verkeerd been gezet, om daarna nogmaals bedrogen uit te komen. Dit werkt aan de ene kant heel verrassend maar soms ook een beetje verwarrend.

Verder haalt het ook de focus op het liefdesaspect in het verhaal weg. Avery bevindt zich namelijk in een driehoeksverhouding, maar heeft moeite met kiezen. Ze weet nog niet naar wie haar hart, haar lichaam en haar geest het meeste uit gaat. Deze momenten zij altijd vrij luchtig en snel voorbij, waardoor het niet altijd duidelijk is wat Avery nou precies voelt en voor wie. Dit past natuurlijk bij het fenomeen driehoeksverhouding, maar de focus ligt dusdanig veel op het ontrafelen van de puzzels en het onthullen van geheimen, dat haar gevoelens vrij minimaal aan bod komen. Hier had meer potentie in kunnen zitten als er net wat meer aandacht en tijd aan besteed was.

Naarmate het eind in zicht komt, neemt de spanning natuurlijk steeds meer toe. In De verloren erfgenaam gaat Barnes nog een stapje verder en vinden er ontploffingen en ontvoeringen plaats. Dit alles leidt tot een knallend en onverwacht einde waarin de ene onbeantwoorde vraag na de ander wordt beantwoord. Alles waar ze naar gezocht hadden was in meer of mindere mate waar of juist niet waardoor je je als lezer soms wat bedrogen voelt. Maar dat maakt deze serie tot wat hij is.

Beoordeling:

~ Minca