melk en honing – rupi kaur

Hee lieve lezers!

Op de een of andere manier begin ik meer en meer een zwak te ontwikkelen voor poëzie of ‘anders op papier gezette’ verhalen. Zo las ik in 2018 ‘67 Seconden’ van Jason Reynolds en ‘Nieuwe Maan’ van Sarah Crossan. Ik was al vaker in de verleiding gekomen om ‘Milk and Honey’ van Rupi Kaur aan te schaffen. Er kwamen zoveel jongeren in de winkel naar dat boek vragen dat ik me begon af te vragen of ik niet iets mistte. Toen ik rond de feestdagen inkopen ging doen op boekenkraam.nl zag ik dat beide boeken van Rupi Kaur in het Nederlands maar €5 per stuk waren. Toen kon ik ze niet meer aan me voorbij laten gaan.

• Titel: melk en honing
• Auteur: Rupi Kaur
• Uitgeverij: Orlando
• Gelezen van 4 december tot en met 4 december 2018
• Soundtrack: Zack Hemsey – The Way

melk en honing is een
verzameling gedichten over
liefde
verlies
trauma
misbruik
helen
en vrouwelijkheid

Zo staat achter op het boek. Op een bijzonder poëtische wijze brengt de auteur deze onderwerpen aan het licht. Openlijk, eerlijk, rauw en hartverscheurend.
Voordat ik er aan begon, wist ik niet zo goed wat ik kon verwachten. Ik had wel al door het boek gebladerd en zag de manier waarop het geschreven was. Het spreekt mij niet direct aan, maar zoiets moet je volgens mij een kans geven. Dat deed ik ook met ‘67 Seconden’ en dat beviel me beter dan ik had verwacht. En dat was ook bij dit boek. Niet alleen ben je zo door een boek heen, het laat je gedachten op een heel andere manier de woorden en zinnen verwerken dan in een boek dat uit hoofdstukken, volledig correcte zinnen en een doorlopend verhaal bestaat.

Ook de illustraties die op elke twee pagina’s gebonden zijn aan een woord of een dubbele betekenis in de tekst zijn het benoemen waard. De auteur heeft deze ook zelf getekend wat blijkt dat ze op meerdere fronten creatief is. Wat me er verder aan opviel was dat je de tekeningen van de voren al en erna nog door de pagina heen kon zien. Zo overlapten sommige tekeningen elkaar wat soms een bijzonder effect gaf. Of als ik de bladzijde omsloeg, zag ik de illustratie in spiegelbeeld, onder een ander stuk tekst, wat het soms in een heel ander daglicht stelde. Ik weet niet of deze dingen bewust zo zijn ontworpen, maar ik vond het zeker van meerwaarde voor de beleving van de teksten

Ik vond het erg bijzonder om op deze manier over dit soort onderwerpen te lezen. Het vertelt niet een afgerond verhaal, maar is meer een aanprijzing, een steuntje in de rug, een stap in de goede richting of juist eentje terug. Het zette me wel een beetje aan het denken over bepaalde onderwerpen, maar niet zozeer dat ik ineens filosofische gedachtengangen had. Ik vind het interessant om een nieuwe of aparte schrijfstijl een kans te geven en ik moet zeggen dat het niet echt tegenvalt. Ik weet niet of ik alles 100% heb begrepen zoals het bedoeld is, maar zoals in dit boek staat:

je moet op een gegeven moment
stoppen met het zoeken naar het waarom
je moet het met rust laten

Sommige zinnen of teksten heb ik misschien in een andere context geplaatst of gelezen, maar dat is misschien ook wel het mooie aan zo een soort boek. Het ligt er ook maar net aan op wat voor punt je in je leven begeeft of wat je net hebt meegemaakt. Ik denk dat dit een boek is dat je op meerdere punten in je leven kunt lezen en er elke keer een andere boodschap of een andere gedachte uithaalt.

Dus wellicht dat ik over een paar jaar dit boek nogmaals recenseer en er dan iets heel anders over te zeggen heb.

Beoordeling:

Lees jij wel eens poëzie? Wat vind jij dan echt een aanrader?

~ Minca