De woestijndief – Emmelie Arents (blog tour)

Hee allemaal!

Sinds ik uitgeverij Hamley Books hebt ontdekt, heb ik ook een heel aantal nieuwe geweldige Nederlandse en Vlaamse auteurs ontdekt. De cover en flaptekst van Het hart van de adelaar sprak mij dusdanig aan, dat ik het verhaal heel graag wilde lezen en want ben ik blij dat ik dat gedaan heb! Emmelie Arents’ schrijfstijl heeft mij echt omvergeblazen en daarom was ik razend enthousiast toen ik erachter kwam dat er een nieuw boek van haar uit kwam. En dit keer blijft het niet bij 1 boek!

• Titel: De Woestijndief
• Auteur: Emmelie Arents
• Uitgeverij: Hamley Books
• Gelezen van 24 april tot en met 26 april 2021
• Soundtrack: Mad Max: Fury Road – Junkie XL

Taran is een meester op het gebied van stelen, maar wanneer zijn geluk op lijkt te zijn, wordt zijn tweelingbroer Amir beschuldigd van Tarans daden. Amir wordt gekozen om deel te nemen aan een magisch spel waarbij criminelen strijden om hun vrijheid terug te krijgen: het Labyrint.

Taran is vastbesloten om er alles aan te doen om zijn broer te redden, maar zo raakt hij zelf wel verstrikt in de geheimen van magiërs en in een weergaloze strijd waarbij de toekomst van het land op het spel staat.

Midden in een vluchtpoging start het verhaal over Taran en zijn broer. Hij heeft zojuist een nieuwe diefstal gepleegd en het is de belangrijkste ooit, want wat hij gesloten heeft kan hen een nieuw leven schenken. Maar voordat het zover kan komen, haalt het verleden hem in en wordt Amir, zijn tweelingbroer opgepakt voor zijn daden. Deze snelle start van het verhaal zorgt ervoor dat je als lezer direct meegezogen wordt in Tarans wereld en leven. In het begin wordt er niet te veel stil gestaan bij bepaalde details, alleen het hoognodige en dat werkt prima. Met de korte woordenlijst voorin het boek, zijn de benamingen ook niet al te ingewikkeld.

De situatie waarin Taran en Amir voor zover in zijn opgegroeid is schaars en hun armoede komt zeker in het begin van het verhaal vaker naar voren. Het verschil met hoe de magiërs leven is groot en hoe verder het verhaal vordert, hoe meer dit duidelijk wordt. Toch ligt de nadruk niet zozeer op deze verschillen. Het plot en de wereld zijn opgebouwd rondom de sterke en interessante personages die op het papier tot leven komen. De contacten die de broers leggen komen geleidelijk en natuurlijk. Hierdoor blijft het verhaal prima te volgen en ontstaat er geen verwarring. Taran ontmoet een familie waar hij een steeds sterkere band mee krijgt. En ondanks dat er redelijk wat tijd verstrijkt en er ook wel wat tijdsprongen plaatsvinden, voelt de band die zij opbouwen erg realistisch.

Hoewel de wereld en de omgeving prima worden uitgewerkt, blijven het de personages die het verhaal tot leven brengen. De onderlinge relaties, de intriges en de geheimen. Dit alles zorgt ervoor dat het verhaal sterk over komt en je nieuwsgierig maken naar hoe het verder gaat. Gaande het verhaal komen er meer geheimen aan het licht maar tegelijkertijd ontstaan er dan ook weer nieuwe vragen. De auteur heeft een perfecte afweging gemaakt tussen het geven van informatie en het achterhouden ervan. Zo blijft het verhaal continu spannend en valt er nauwelijks te voorspellen hoe het verder zal gaan.

Verder is de schrijfstijl ontzettend prettig. De woordkeuzes, zinsopbouw en de afwisselingen tussen de perspectieven zijn erg sterk. De personages die onderling samenspannen, of waarvan je het vermoeden hebt maar het toch anders blijkt te zijn, komen hierdoor nog meer tot hun recht. Hoewel de twee broers over het algemeen het meest aan bod komen, verandert de auteur het perspectief soms op onvoorspelbare wijze naar een ander personage om een inkijkje in hun leven te geven. Hierdoor word je als lezer soms op het verkeerde been gezet en dit maakt het verhaal dan nog eens extra spannend. Wanneer de ontknopingen langzaam plaatsvinden, vinden er verschillende verrassingen plaats. Samen met de personages ontrafel je verschillende geheimen en krijg je steeds meer antwoorden op je vragen. Zo is ook het eind nog spannend, vernieuwend en laat je verlangen naar meer.

Met een geweldige schrijfstijl, ijzersterke personages en een interessante wordbuilding, blijkt dat de opmerking van Lookiebooks klopt: Emmelie Arents is de Vlaamse Leigh Bardugo.

Beoordeling:

~ Minca