Aartsrivaal – Marissa Meyer

Hee lieve lezers!

Voor degenen die mij al een tijdje volgen weten dit eigenlijk al een tijdje, maar ik ben echt weg van Marvel en DC films en boeken. En toen ik hoorde dat een van de auteurs die recentelijk aan mijn favorieten is toegevoegd een verhaal over superhelden en schurken zou uitbrengen werd ik helemaal enthousiast. Het eerste deel heb ik inmiddels ruim een jaar geleden gelezen en die kreeg vijf wings van mij. Nu was het de beurt aan het vervolg op dit geweldige boek en ik hoopte dat het me weer zo zou aanspreken.

• Titel: Aartsrivaal
• Auteur: Marissa Meyer
• Uitgeverij: Blossom Books
• Gelezen van 13 januari tot en met 17 januari 2019
• Soundtrack: Man of Steel – Hans Zimmer

Alter Ego liet me redelijk sprakeloos achter. Er was zoveel gebeurd, zoveel actie, ontploffingen, geweld, superhelden, schurken, bijzondere gaven en nog veel meer. Ik was erdoor overrompeld, maar op een goede manier. Nova’s tweede identiteit ‘Nachtmerrie’ was nog steeds een geheim voor de Rebellen die haar kennen als Insomnia. Samen met de Rebellen heerst ze als een superheld over Gatlon City. Maar als Nachtmerrie hoort ze bij de Anarchisten die als doel hebben de Rebellen te verslaan. Alsof het allemaal nog niet ingewikkeld genoeg is, begint Nova steeds meer te voelen voor Adrian. En laat hem nou net de zoon van haar grootste vijand zijn. De toenemende criminaliteit maakt het er ook niet gemakkelijker op. Nova weet wel nog waarvoor ze vecht, maar de weg ernaartoe wordt steeds dubieuzer en af en toe weet ze niet meer wat goed en slecht is. Maar té veel macht in de handen van één persoon kan de ondergang betekenen voor iedereen, dus moet Nova een aantal moeilijke beslissingen nemen.

Bij sommige boeken heb ik de eerste paar hoofdstukken nodig om weer opnieuw in het verhaal te komen als ik in een tweede of derde deel begin. Bij Aartsrivaal was dit absoluut niet het geval. Ik kende natuurlijk nog de grote lijnen van het verhaal en de lijst met personages voor in het boek droegen ook bij als geheugensteuntje. Maar hoe meer ik las, hoe meer actie er in de eerste hoofdstukken al aan bod kwam, hoe meer ik me kon herinneren van het vorige boek. Sommige scènes herinnerde ik me nog erg gedetailleerd en ik zag soms flashbacks voor ogen alsof het als een film werd afgespeeld. Op de een of andere manier heeft Alter Ego bepaalde stukken als filmfragmenten in mijn geheugen weten te prenten. Wellicht door de snelle schrijfstijl en de filmische beschrijvingen. Ook in dit tweede deel had ik dat weer. Gelijk vanaf het begin zat er veel actie in het verhaal. Er gebeurde veel, maar niet zoveel dat het onduidelijk werd. Eigenlijk zoals ik gewend ben van de Marvel en DC films die ik graag kijk.

Ook de personages kwamen echt tot leven voor mijn gevoel. Ieder met een eigen kracht of gave waarmee hij/zij een bepaalde toevoeging geeft aan het team waarin Nova zich bevindt. En zoals ik ook wel gewend ben van al die films die ik heb gekeken, leiden sommigen van hen een dubbel leven. Een waar eigenlijk zo min mogelijk mensen van af mogen weten, maar altijd een enkeling achter weet te komen. De personages die het geheim van die superheld kennen, hebben een speciale band met elkaar. Dat was ook zo in dit boek. De momenten waarop Adrian en Max samen zijn waren bevrijdend, rustig en vertrouwd. Eigenlijk zoals het zou horen. Maar Alter Ego en Aartsrivaal zijn eerder te vergelijken met The Avengers en niet een op zichzelf staand boek over één superheld. Er zijn er veel en niet iedereen is even betrouwbaar. Niet iedereen kan even goed met elkaar over weg en dat zorgt voor wrijving. Net als die dubbellevens die ze leven. En geheimen zijn niet altijd even goed te bewaren in grote groepen waarin mensen leven met verschillende gaven of krachten.

Ik kon verder ook goed meeleven met Nova. Haar dubbelleven zorgt nogal voor wat problemen en dat is nogal logisch. Ze zit in het hol van de leeuw, maar is zelf ook een gevaar voor de Rebellen, zonder dat ze er een idee van hebben. Desondanks doen de Rebellen ook goede dingen, en de innerlijke strijd die daardoor bij Nova ontstaat zou ik zelf denk ik ook ervaren. Ik kon goed begrijpen waarom ze wil infiltreren bij de Rebellen, waarom ze bij de Anarchisten hoort, maar ik begrijp haar struggles wat betreft goed en slecht ook. Want zoals er vaker in het boek wordt genoemd er is ook een grijs gebied tussen die twee. Maar waar eindigt die of waar begint die? Dat blijft in dit boek een beetje de vraag.

Ik zou hier nog langer over door kunnen gaan en dan zou ik jullie waarschijnlijk gaan vervelen (behalve degenen die ook zo een passie voor dit soort onderwerpen hebben) maar ik wil nog een ding kwijt: Deze boeken zouden ze moeten gaan verfilmen. Ik denk dat producers hier een prachtig stuk van kunnen maken die een goede toevoeging zouden zijn voor de filmindustrie. Maar dat is omdat ik dit soort films zo leuk vind 😉

Beoordeling:

~ Minca