Wildcard – Marie Lu

Hee lieve lezers!

Als een bekende auteur, waarvan je al andere (goede) boeken hebt gelezen, met een nieuw verhaal komt, wil je dat natuurlijk lezen. Dat had ik met Warcross van Marie Lu. Ik had erg genoten van de Legend trilogie. Maar zodra ik de cover en de flaptekst van Warcross had gezien, wist ik dat ik dit boek moest lezen. En gelijk had ik. Ik werd overrompeld door de onbekende digitale wereld van Emika Chan. En zodra Wildcard naar het Nederlands was vertaald, kon ik niet wachten om erin te beginnen.

• Titel: Wildcard
• Auteur: Marie Lu
• Uitgeverij: Best of YA
• Gelezen van 1 november tot en met 4 november 2018
• Soundtrack: Tron: Legacy – Daft Punk

De Neurolink van Hideo was een ondenkbare uitvinding. Een van de hoogtepunten: Warcross. Een spel waarin de teams in een virtuele wereld spelen om dé winnaar van het jaar te worden. Maar Emika, premiejager en pro-hacker, wist de regels te omzijlen en het spel te saboteren, met onvoorziene gevolgen. Ze kwam achter de daadwerkelijke reden dat Hideo het algoritme in de Neurlink had geplaatst. En nu moet ze hem tegenhouden voordat de wereldbevolking eraan ten onder gaat. Samen met het winnende team van Warcross bedenkt ze een plan, maar er is nóg iemand die het op het algoritme heeft voorzien. Haar enige kans om te slagen is om haar vijand ‘Zero’ in vertrouwen te nemen. Maar is dat wel genoeg in deze uiterst digitale en onvoorspelbare wereld?

Aangezien ik al erg te spreken was over de manier waarop Marie Lu de Warcross wereld, de Neurolink en bijbehorende spel in het eerste boek had neergezet, moest ik weten hoe Emika’s verhaal verder ging. En dit tweede deel is bijna niet te vergelijken met het eerste. De personages zijn allemaal bekend, sommigen worden verder uitgewerkt en anderen verdwijnen meer naar de achtergrond. Toch blijft de digitalisering centraal staan, maar nu op een heel ander niveau: wereldwijd. Want wat doet men als de digitalisering zo ver is ontwikkeld dat er gevaren ontstaan voor de mensheid? Dit is een ethische kwestie de sterk de boventoon heeft in dit verhaal. De manier waarop de auteur de digitale wereld beschrijft en hoe zij de lezers erin mee neemt vind ik erg bijzonder. Want ookal ben ik niet bekend met een aantal van de ontwikkelingen die in dit verhaal hebben plaats gevonden, ze komen wel steeds dichterbij.

Als lezer hoef je niet per se veel te weten over technologie. Veel dingen worden in fijne en begrijpelijke taal uitgelegd, maar voor iemand die niet echt thuis is in de technologische ontwikkelingen of er eigenlijk helemaal niks mee heeft, is dit verhaal misschien niet helemaal weggelegd. Zo raakte ik in 2011 verslingerd aan de film ‘Inception’. Ik vond het concept van het binnendringen in dromen van anderen, laag na laag om ideeën in iemand hoofd te planten, veruit geniaal. Maar anderen vinden dit misschien te ver gezocht, onecht en kunnen met die fictieve technologische ontwikkelingen niets. En hoe verder dit verhaal vorderde hoe vaker ik af en toe aan deze film terug moest denken. Maar dan speelde dit zich niet af in een droom van iemand, maar in een game wereld. Een wereld die door steeds meer mensen als realiteit werd gezien in plaats van iets digitaals.

Zoals ik hierboven al noemde, berust het verhaal op een ethische kwestie die steeds dichter bij onze werkelijkheid komt. Hierdoor ging ik als lezer ook nadenken over mijn gebruik van digitale apparaten en de digitalisering in het algemeen. Want hoe zouden wij reageren als we in Emika’s schoenen zouden staan? Elektronica beheerst ons leven steeds meer en dat wordt in dit verhaal uitvergroot, maar niet zodanig dat het ongeloofwaardig wordt. Hiervoor heb je wel wat fantasie en inlevingsvermogen nodig. Maar lezers van YA die veel met elektronica of games bezig zijn zullen deze boeken dan ook echt verslinden. Ik ben zelf niet echt een gamer, maar ik vind de manier waarop games tegenwoordig worden ontworpen, steeds realistischer en met steeds meer input van de speler inclusief verschillende gevolgen erg spraakmakend. En om er dan nu eens een boek over te lezen, vraagt wat meer visualisering vanuit mezelf, maar daar hou ik wel van.

Naarmate het verhaal vordert, wordt het steeds indringender, spannender, soms wat ongeloofwaardiger maar zeker ook intenser. Er komt steeds meer op het spel te staan en door de manier waarop de Neurolink en het algoritme aan elke gebruiker zijn gelinkt, ook steeds gevaarlijker. De last die Emika als personage op zich neemt en met zich meedraagt stapelt zich op en ik wilde meer en meer weten hoe het verder zou gaan en hoe het zou aflopen voor haar, haar vrienden en de rest van de gebruikers.

Het einde is niet zozeer open als gesloten. Het kan dus eigenlijk nog alle kanten op. Een derde deel is niet uitgesloten en binnen dit verhaal met dit thema ook niet onmogelijk. Van mij mag er zeker nog een vervolg komen!

Beoordeling:

~ Minca