De Royals: Verlangen – Erin Watt

Hee lieve lezers!

Op de dag dat dit boek verscheen lag het bij mij in de brievenbus. Namens uitgeverij Fontein ontving ik een recensie-exemplaar en ik was ontzettend blij, dankjewel!. Ik was eigenlijk net in een ander boek begonnen, maar ik wist dat ik dit boek in no-time uit zou hebben, dus deed ik wat ik normaal bijna nooit doe. Ik legde het andere boek weg en begon eerst hierin. Eind februari verschijnt het vervolg hierop en ik kan bijna niet meer wachten, vandaar dat ik alvast de recensie van Verlangen met jullie deel, want ik denk dat er meer ongeduldige lezers aan het wachten zijn op deel 5 😉

• Titel: De Royals: Verlangen
• Auteur: Erin Watt
• Uitgeverij: Fontein
• Gelezen van 7 november tot en met 8 november 2018
• Soundtrack: Shuffle

De eerste drie delen uit de Royals reeks van Erin Watt gingen over Reed Royal en Ella Harper. Ella moest noodgedwongen bij een kennis van haar vader intrekken en zo ontmoette ze de Royals broers. Met allemaal hun eigenaardigheden, knappe koppen en allemaal even onuitstaanbaar. Maar langzaam maar zeker valt Ella voor Reed en raakt ze steeds meer bevriend met Easton. En dat is de Royal broer waar dit verhaal over gaat. Easton heeft verslavingsproblemen en heeft nooit langer een vriendin dan een paar dagen of gewoon een scharrel om een nachtje mee door te brengen. Tot het moment waarop hij Hartley ontmoet. Ze is anders, redelijk gewoon en zegt nooit over ‘ja’ op tegen hem. Nee, zij is de eerste die hem ‘nee’ verkoopt en dat zit hem dwars. Althans dat zegt hij, want meer dan dat kan het niet zijn, toch? Maar hoe dichter hij bij haar komt, hoe ingewikkelder alles wordt.

Ik was zo enthousiast dat uitgeverij Fontein besloot om ook het volgende deel uit de Royals serie te gaan vertalen. Ik kon geen genoeg krijgen van de verhalen van Ella en Reed, maar naar Easton was ik eigenlijk ook wel super benieuwd. En echt waar, ik werd niet teleurgesteld. De schrijfstijl was net zoals ik was gewend van de voorgaande boeken. Lekker simpel, vlot, hier en daar een vloek maar vooral realistisch. De manier waarop de personages worden beschreven en uitgewerkt is levensecht. Het is net alsof ik naar een film zat te kijken en daar hou ik echt van. Waarschijnlijk dat ik de boeken daarom ook zo snel uit heb. Als ik de uren zou moeten tellen, denk ik dat ik nog geen 6 uur over gedaan heb om dit boek uit te lezen. Aan de ene kant is dat wel jammer, maar aan de andere kant ook wel weer lekker, want daardoor weet ik dat ik deze boeken lekker snel kan lezen. En eigenlijk word ik er ook nooit door teleurgesteld. Natuurlijk verschijnt het vijfde deel volgend jaar in februari, daarover kan ik nog niks zeggen, maar dit deel heeft me niet teleurgesteld. Ik hoopte dat het net zo fijn zou lezen als de andere boeken, ondanks dat dit vanuit Eastons perspectief was geschreven. En het bleek dat ik daar helemaal geen last van had. En het leuke was dat Ella ook nog regelmatig in het boek voorkwam. Reed wat minder, maar dat komt omdat hij naar een andere school is gegaan en Ella nog bij Easton op school zit.

Maar genoeg over Reed en Ella, dit boek gaat over Easton. En tja, Easton is me er toch wel een. In de eerste drie delen toen Ella Easton beter leerde kennen, kwam ik er al achter dat die jongen niet helemaal lekker in zijn vel zat en problemen achter de rug had waar hij soms nog steeds last van had. In dit boek wordt daar verder op in gegaan. Ik had eerder een zwak voor Easton en zijn leuke maar verwarrende persoonlijkheid, maar in dit boek had ik af en toe een beetje een hekel aan hem. Hij kwam soms erg arrogant over en dat kwam niet altijd door het feit dat hij aangeschoten of dronken was. Af en toe wilde ik hem echt een mep verkopen. En Hartley bleek het met mij eens te zijn. De manier waarop en waardoor Hartley hem bij haar uit de buurt wilt houden is erg realistisch. Ook al weet je in het begin niet waarom Hartley hem precies afstoot of zich niet helemaal bloot wil  geven (letterlijk en figuurlijk 😉). Wanneer er meer details aan het licht komen, lijkt Easton ook bij te draaien, maar hij weet nog steeds hoe hij dingen ongelofelijk in de soep kan laten lopen en daarom haat ik hem een beetje. Maar toch hou ik ook wel van hem, want hij probeert het zo goed, maar hij heeft nooit echt een goed voorbeeld gehad, dus van wie had hij het moeten leren?

Ik wil niet te veel spoileren, maar ik heb een heel sterk vermoeden dat er een vervolg op het verhaal van Easton en Hartley komt en ik hoop dat Hartley dan degene is die hem die schop onder zijn kont geeft (nog een keer) en hem leert hoe hij zich redelijker kan gaan gedragen. Dan kunnen Hartley en ik ook vriendinnen worden 😉

Beoordeling

~ Minca